دورود بر رضا فاضلی گرامی و یادش و راهش زنده و گرامی باد
بی شک او یکی از کسانی بود که به من جرات اندیشیدن داد
او کسی بود که وقتی در منجلاب خرافات مذهبی و مزخرفات یک مشت دکاندار متحجر و انیرانی گرفتار بودم به من و خیلی های دیگر بخصوص در نسل جوان راه درست را نشان داد و آن راه :
درست خواندن و درست اندیشیدن و درست انتخاب کردن و درست زندگی کردن بود .
راهی که ابتدایش شک بود . کسی که شک نکند هرگز نخواهد توانست حقیقت را پیدا کند .
کسی که شک نکند و پرسش و اندیشیدن درباره هر چیز برایش ترس و گناه محسوب شود لایق احترام نیست بلکه شایسته ترحم است .
رضا فاضلی کسی بود که درد و مشکل اصلی و ریشه دار جامعه ایرانی را صادقانه و خردورزانه فریاد میزد تا شاید مردم به خواب رفته و فاحشه مغزی شده ایران درک کنند و خود را از این همه بی تفاوتی ها و مسائلی که مستقیما در این وضع اسفناک جامعه ما و عقب ماندگی فرهنگی جامعه ایرانی نقش دارند رهایی ببخشند و اینگونه نادانسته و دانسته به یک مشت انیرانی که هرگز به فکر منافع ایران و ایرانی و پیشرفت ما نبودند سواری ندهیم .
سالروز درگذشتش گرامی باد و یادش زنده و راهش مانا باد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر