La scuola dei dittatori_ Ignazio Silone
خواندن برخی کتاب‌ها، موضوعاتش عجیب به شرایط کنونی واوضاع نابسامان ما درارتباط هستند . "مکتب دیکتاتورها" یکی از این کتاب‌هاست. نویسنده این کتاب، که آنرا به شکل رمان نوشته ، شخصی است ایتالیایی به نام اینیاتزیو سیلونه (۱۹۷۸-۱۹۰۰). که نام اصلی او سکوندو ترنکوئیلی است .
محتوای این کتاب، درس دیکتاتوری است. در آستانه جنگ جهانی دوم، یک آمریکایی به نام مستعار دبلیو ... به همراه کارمندش که یک پروفسور است به اروپا می‌آید تا از تجارب طولانی اروپایی‌ها در زمینه دیکتاتوری درس بگیرد و بعد به آمریکا برگرشته و در آن‌جا یک نظام استبدادی بر پا کند. او برای آموختن رموز دیکتاتوری به سراغ شخصی می‌رود که عمری را در راه مبارزه با استبداد گذرانده است و در مباحثی که با او در این کتاب انجام می شود ما از روند چگونگی به روی کار آمدن دیکتاتورها ، شخصیت این افراد و نقشی که توده مردم در به روی کار آمدن و دوام آنها بازی می کنند آشنا می شویم.
نویسنده در بخشی از کتاب می گوید:
«دیکتاتوری رژیمی است که مردم در آن به جای فکر کردن فقط نقل قول می‌کنند؛ آن هم فقط از یک کتاب [یا از یک شخص]!» بدون آنکه خود آنرا خوانده باشند یا از آن شخص شناخت و آگاهی کامل و درستی داشته باشند...
چون نقل قول کردن ، مردم تحت حکومت را در کوته فکری، و بالاتر از آن در بی شخصیتی نگه می‌دارد و اجازه رشد را به آنان نمی‌دهد چرا که نقل قول، دشمن رشد یک جامعه است.
همچنین در بخشی دیگر از این کتاب به دیکتاتورها توصیه می‌شود که هر چقدر می‌توانند از واژه‌هایی همچون «ارزش» استفاده کنند. چون «هم طنین خوبی دارد [و توده را بهتر جذب می‌کند] و هم تعهد خاصی را برای گوینده ایجاد نمی‌کند!»
نویسنده «مکتب دیکتاتورها» در فصل پایانی کتاب نکته‌های قابل توجهی در مورد مشروعیت بیان می‌کند. او فرق دیکتاتورهای قدیمی با امروزی را در نیاز به مشروعیت می‌داند.( دقیقا مشروعیتی که امروز نظامی همچون جمهوری اسلامی با شرکت مردم در انتخابات و حضورشان پای صندوقهای فرمایشی ِ رای به آن شدیدا نیازمند است .)
او می‌گوید: «یک دیکتاتور نوپا نباید از خودش [فقط] خیره‌سری نشان دهد. [امروزه] حتی برای رژیم‌های دیکتاتوری نیز مفید است که قانونیت و مشروعیت خود را به رخ بکشند. [برای ما معلوم است که نمایش چنین مشروعیتی] دروغ است. اما رژیم‌های دیکتاتوری به چنین دستاویزی نیاز دارند. این یکی از ویژگی‌های اساسی است که دیکتاتورهای امروزی را از دیکتاتورهای قدیم متمایز می‌کند». (دقیقا مانند نمایش سیاه بازی انتخابات در جمهوری اسلامی)
نویسنده در ادامه به یک نکته مهم دیگر اشاره می‌کند. از نظر او مشروعیت دیکتاتورهای امروزی متکی به «توده‌های مردم» است. توده های مردم غیر از روشنفکران و احزاب و سندیکاها هستند. «اکثریت عظیم مردمی که هرگز به فکر توطئه علیه نظم موجود نمی‌افتند، (البته من با این قسمت حرفش کاملا مخالفم چرا که بخش زیادی از قشر روشنفکران و احزاب و سندیکاها تحت عناوین مختلف جزو همین توده هستند و به مانند آنها رفتار وعمل می کنند و نقش بزرگی در روی کار آمدن دیکتاتوری و ثبات آن دارند )...
مردمی که هرهفته به نماز جماعت می روند در مراسم های مذهبی مشتاقانه شرکت می کنند مردمی که گروه گروه به تماشای مراسم اعدام و قطع عضو و راهپیمایی های دولتی می‌روند. مردمی که حتی پس از درگذشت رهبر دیکتاتورشان به تشیع جنازه او می روند.
آنان انسان‌هایی هستند شبیه به ریگ‌های بیابان، که به هر سمتی و به هر شکلی در می‌آیند. تعبیر نویسنده از توده این است که «توده جز اطاعت چیز دیگری نمی‌تواند بکند».
رکن اصلی برای مردمی که شایسته حکومتی دیکتاتوری می شوند خرافه گرایی آنهاست و متاسفانه حتی آموزش های عالی هم این توده مردم را از خرافه پروری و خرافه اندیشی دور نمی سازد و خطرناکترین خرافه آنهایی هستند که برای مردم ، عادی و به بسیار متداول شده است بطوری که دیگر حتی متوجه خرافه بودن آن موضوع هم نمی شوند .
در این‌جا لازم است یک نکته بر مطالب بالا اضافه کنم و آن این‌که در مشروعیت بخشی به دیکتاتوری‌های توده مدار، دیگر به عالمان دینی نیازی وجود ندارد . چون توده در مشروعیت بخشی حرف اول و آخر را می‌زند. هم مشروعیت بخش زمین می شود و هم مشروعیت بخش آسمان.
از این‌رو در چنین جریاناتی آنانی که ردای دین بر دوش دارند اگر مورد رضایت توده باشند به مقام الوهیت می‌رسند؛ و الا زیر دست و پای توده له می‌شوند!
امروزه این توده بسیار گستره سازماندهی شده و در همه رده ها ازآنها استفاده می شود تا نسبت وفاداری آنها به دستگاه نظام دیکتاتوری تثبیت شود که اصطلاحا امروز در ایران به آنها ساندیس خور گفته می شود . حال می خواهد این ساندیس در غالب همان ساندیس هزار تومانی باشد یا فعالیت تخریبی در شبکه های مجازی با نرخ ساعتی هفت تا ده هزار تومانی یا عضویت در مافیای شستشوی مغزی و مذهبی بصورت مداح و نوحه خوان و بسیجی و سپاهی و لباس شخصی و مامورین گمنام امام زمانی و .... یا بصورت کارمند در ارگانها و سازمانهای فاشیستی نظام ، یا بصورت سهمیه دانشگاه ، یا بصورت وام های میلیاردی و رابطه ایی به اشخاصی ، یا بصورت مجوزهای مافیای اقتصادی به افرادی خاص برای پولشویی و تامین هزینه فعالیتهای تروریستی در داخل و خارج از کشور . که هر کدام را به نوعی به این سیستم دیکتاتوری وابسته و شکرگذار نگاه می دارد هرچند که خود آنها هم ازنوع سیستم دیکتاتوری حاکم مطلع باشند،اما هرگز قدمی درجهت اصلاح آن بر نخواهند داشت .!!
امیدوارم که هریک از ما جزو این توده نباشیم که ناخواسته یا خواسته وضعیت امروزمان را از روز قبلمان بدتر نکنیم و اجازه زندگی از نسلهای آینده را نگیریم ، شرایط امروز ایران شرایط بسیار وحشتناکی است و هر روز به تجزیه ایران بصورت کامل نزدیک می شویم که آخرین وضعیت هشداری نیز فروش تجهیزات پیشرفته نظامیه ده میلیار دلاری آمریکا به اسرائیل و امارات و عربستان است . که قراردادش یکی دوروز پیش بسته شد و نشان از یک هشداری جدی به مقامات جمهوری اسلامی و نیز ما مردم به خواب رفته ایران است ..
باشد که از خواب غفلت و بی تفاوتی ها بیدارشویم و متوجه شویم که چه اوضاع وشرایط بغرنج و دهشتناکی را در داخل و خارج از ایران روبرو هستیم .
باشد که از خواب غفلت و بی تفاوتی ها بیدارشویم و متوجه شویم که چه اوضاع وشرایط بغرنج و دهشتناکی را در داخل و خارج از ایران روبرو هستیم .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر