پس از سالیان دراز مذاکره بین خانم کاترین اشتون و سعید جلیلی بر سر موضع هسته ایی ایران که هرگز منجر به کسب نتیجه ایی دلخواه در بین دو طرف نشد ، آنها بر سر یک موضع هسته ایی دیگر به توافق نظر دوجانبه رسیدند ، آن هم به سهم کاملا عادلانه و مشترک بصورت فیفتین ، فیفتین درصد :)
خانم اشتون و جناب جلیلی هرچند با اکراه و بی میلی به این توافق دست یافتند اما امیدوارند با این حرکت انقلابی از سوی دو طرف منافع ملی هر کدام از طرفین که قطعا بر منافع شخصی آنها ارجح تر است دست یابند .
پا نوشت:
به راستی چرا با وجود 34 سال نابسامانی های اجتماعی و اقتصادی و سیاسی و فرهنگی و ... در جامعه و کشور ایران باید اینهمه هزینه به چیزی پرداخت می شد و شود که هیچ دستاوردی بجز عقب ماندگی وایجاد پس رفت های اقتصادی و سیاسی نداشته ، که حتی نتایج اسفناکش در امورداخلی کشور و زندگی روزمره مردم هم به وضوح قابل لمس است ؟
آیا اگر ما اینهمه ثروت ملی را که بخاطر بد بازی و لج بازی های حاکم بی خردی که بر مسند کشور بزرگی به نام ایران خیمه زده است صرف خود کشور ایران و زیرساخت های اقتصادی و ایجاد اشتغال می کردیم امروز ما از خیلی جهات بی نیاز و سربلند نبودیم ؟؟؟
آیا بهتر نبود که بجای این بی کله ایی ها به فکر منافع مردم و کشور ایران می بودند که بجای سرمایه گذاری های دشمن تراشانه و بی فایده برای ملت و کشور ایران با سرمایه گذاری برروی منابع نفتی و گازی به اندوخته ذخایر ارزی خود می افزودیم و هم از نظر انرژی کشور را حداقل تا صد سال آینده بی نیازاز حتی انرژی هسته ایی می کردیم و اینگونه عرصه برداشت نفت و گاز را بخصوص در میادین مشترک با کشورهای همجوار به آنها واگذار نمی کردیم ، آیا خرد سیاسی این چنین است که باید متکبرانه ادامه یابد درحالیکه باعث تحریم های بیشتر ایران و ناتوانایی ما در برداشت حتی روزی یک بشکه نفت یا یک متر مکعب گاز از میادین مشترک نفتی و گازی شده است ، واین درحالی است که سهم ملی ما را هم آن کشورهای همجوار درحال برداشت و استفاده بهینه برای خود و کشور خود هستند .
و ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم و در توهم اینکه باید جهان را مدیریت امام زمانی کنیم و منتظر باشیم که شاید این جمعه بیاید شاید !!!
آیا بهتر نبود که بجای این بی کله ایی ها به فکر منافع مردم و کشور ایران می بودند که بجای سرمایه گذاری های دشمن تراشانه و بی فایده برای ملت و کشور ایران با سرمایه گذاری برروی منابع نفتی و گازی به اندوخته ذخایر ارزی خود می افزودیم و هم از نظر انرژی کشور را حداقل تا صد سال آینده بی نیازاز حتی انرژی هسته ایی می کردیم و اینگونه عرصه برداشت نفت و گاز را بخصوص در میادین مشترک با کشورهای همجوار به آنها واگذار نمی کردیم ، آیا خرد سیاسی این چنین است که باید متکبرانه ادامه یابد درحالیکه باعث تحریم های بیشتر ایران و ناتوانایی ما در برداشت حتی روزی یک بشکه نفت یا یک متر مکعب گاز از میادین مشترک نفتی و گازی شده است ، واین درحالی است که سهم ملی ما را هم آن کشورهای همجوار درحال برداشت و استفاده بهینه برای خود و کشور خود هستند .
و ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم و در توهم اینکه باید جهان را مدیریت امام زمانی کنیم و منتظر باشیم که شاید این جمعه بیاید شاید !!!
خجالت هم خوب چیز یه وال لا ...
به یزدان که گر ما خرد داشتیم
کجا این سرانجام بد داشتیم ؟
به یزدان که گر ما خرد داشتیم
کجا این سرانجام بد داشتیم ؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر